Vervoeging van die Italiaanse werkwoord: tafel

Vervoeging van die Italiaanse werkwoord - die tema is ernstig, die volume, maar nie besonder kompleks. Hier, soos in die Russiese taal, hierdie deel van die toespraak is multifunksionele. En die belangrikste - onthou 'n paar van sy funksies en leer die reëls, dan is die proses van die bemeestering van die Italiaanse sal baie vinniger gaan.

Spesifisiteit van werkwoorde

Dit is die eerste ding wat ek wil om te praat oor. Werkwoorde in Italiaans, vorm 'n klas van sekere woorde en sinne gewoonlik dien as die gesegde. Hulle het persoon, getal, deposito, tyd en, natuurlik, die bui. Deur die begrip van hoe al die bogenoemde invloed op die vorming van woorde, kan jy voortgaan om die studie van onderwerpe soos die vervoeging van die Italiaanse werkwoorde.

Opgawevorms verskil 'n deel van "si". Meer werkwoorde is onoorganklike en oorganklike - dit hang alles af van hul waardes. Die tweede van die genoemde het 'n direkte voorwerp, wat 'n antwoord op omstandigheidsgetuienis verskaf declensional kwessies (dit sluit alles behalwe die "wat" en "wat?"). Dit moet ook in gedagte gehou word dat die Italiaanse taal dikwels gebruik vorms - gerundium, deelwoord en infinitief.

teenwoordig

Dit moet die vervoeging van die Italiaanse werkwoorde so hard in ag geneem word, dat daar te veel variasies van verskillende vorme. Maar hierdie taal, sowel as in Russies, tans die enigste een, en dit is presente genoem. Dit dien om 'n staat of aksie aan te dui in die teenwoordige tyd. Byvoorbeeld, "lei mangia" - "sy eet." Presente spesifiseer ook dat 'n herhaalde of gewoonte. Kom ons sê, "Le lezioni iniziano alle 9:00" - "klasse begin by 09:00." Meer na die definisie van die vorm is die gebeure wat binnekort moet gebeur: "Mia mamma tornerà Domani" - "my ma sal terugkom môre." Hierdie draaie is kenmerkend van alledaagse gesprekke. As ons praat oor die toekoms, is die werkwoorde wat gebruik word om die daad wat na bewering uit te druk. Byvoorbeeld, "Andiamo in un Negozio?" - "Ons sal gaan na die winkel?" En die laaste ding wat moet geleer het oor die vervoeging van die Italiaanse werkwoord in hierdie geval - heers presente Storico, die historiese oomblik. Hier is 'n voorbeeld van die gebruik van hierdie reël: "Nel 1812 i Francesi si avvicinano n Moscva". Vertaal, beteken dit 'n historiese feit dat - "In 1812, die jaar van die Franse kom naby aan Moskou."

infinitiewe

Vervoeging van werkwoorde in die Italiaanse taal is ook afhanklik van watter kategorie behoort aan hierdie deel van die toespraak. Hulle val in die verkeerde en die reg - in Engels, Duits, ens Wat hulle nodig het om te weet, want as die studie van taal word bekendgestel meer en meer nuwe werkwoorde, en sal nie werk nie sonder hulle. Voornaamwoorde, by the way, dikwels uitgelaat. Op grond hiervan, bepaal deur die reël - die einde van die werkwoord wat jy nodig het om duidelik te sê. Afhangende van hoe die uithoeke infinitief (wat op sigself deel van die toespraak klink soos "drink", "het", "loop", nie "Ek drink," "wat ons eet", "jy loop"), gereelde werkwoorde ook verdeel word in drie tipes. Maar die reël vir hulle is een - moet wees in die infinitief om te vergeet van die einde, en in plaas daarvan sit die vereiste brief. Daar kan 'n paar wees, hang alles af van n persoon se gesig wat hy sê.

eerste vervoeging

Dus, kan die vervoeging van die Italiaanse werkwoord tafel verduidelik hoe om hierdie of daardie woord te verander. Byvoorbeeld, "asperettare" - wag. Dit is redelik eenvoudig:

• Aspetto - ek wag;
• Aspetti - jy wag;
• Aspetta - (e) hy wag vir;
• Aspettiamo - ons sien uit daarna om;
• Aspettate - jy wag '
• Aspettano - hulle wag vir.

Inderdaad, om te gaan met vervoeging is eenvoudig. Kies net die substraat (in hierdie geval, "aspett"), en voeg die einde van wat eie is aan 'n spesifieke persoon.

hulpwerkwoorde

Hierdie gebiede sluit in die enigste twee - is "om te wees" en "om te hê" ( "essere" en "AVERE" onderskeidelik). Daar moet kennis geneem dat dit belangrik is om te leer en dit is die vervoeging van die Italiaanse werkwoorde. "Essere" geneem kan word as 'n voorbeeld. In hierdie twee gevalle, die reël is nie eie aan die vorige (dit wil sê, met die vrystelling van die basis en die beëindiging van die toevoeging van). Hier kan jy net nodig het om alles te onthou:

• Sono discepolo (I - student);
• Sei Cuoco (jy - die kok);
• Lui e medies (hy - die dokter);
• Lei e tedesca (sy - Duits);
• Noi siamo colleghi (ons - kollegas);
• Voi siete italiani (jy - die Italianers);
• Loro sono Russie (hulle - Russiese).

tweede vervoeging

Hierdie groep sluit in diegene werkwoorde, infinitiewe eindig in "ere". Byvoorbeeld, "spendere" - "afval". Weereens, makliker om alles in 'n tabel aan te bied:

• io spendo (Ek spandeer);
• tu spendi (jy spandeer);
• egli spende (hy spandeer);
• noi spendiamo (ons spandeer);
• voi spendete (jy spandeer);
• ESSI / loro spendono (hulle spandeer).

Die beginsel is dieselfde as wat in die geval van die eerste vervoeging - stam + eindig. Die belangrikste is dat die studie van hierdie onderwerp, onthou die goue reël, die essensie van wat is 'n duidelike en korrekte uitspraak. Andersins, sal die Italiaanse teen 'n verlies bly, as jy skielik hoor uit die mond van sy metgesel "Io preferisci" (in plaas van "preferisco"), dat hy sal verstaan, soos "Ek verkies." Die eindpunte van die hele punt, omdat hulle nodig het om in die eerste plek aandag te skenk.

derde vervoeging

Die laaste van die bestaande taal. Derde vervoeging Italiaanse werkwoorde (Verbi italiani) in die infinitief het die beëindiging van "kwaad". Neem, byvoorbeeld, die werkwoord "finire" ( "afwerking, te voltooi"). In hierdie geval, die behoefte om aansoek te doen 'n bykomende lettergreep klink soos "ISC". Dit behoort te wees tussen die einde van 'n woord en sy wortel, en in dié van die besondere, sonder uitsondering (sy, dit, ek en jy), en die derde - die meervoud (dit wil sê hulle). Op die voorbeeld van die voorgestelde werkwoord dit sal lyk:

• Finisco - ek klaar;
• Finisci - jy klaar;
• Finisce - hy (sy) afwerkings te hê;
• Finiamo - ons beland;
• Eindige - jy klaar;
• Finiscono - hulle klaar.

onreëlmatige werkwoorde

Hulle moet afsonderlik geïdentifiseer word, want dit is 'n belangrike onderwerp. Vervoeging van onreëlmatige Italiaanse werkwoorde is woord fondamente van verandering - die einde is dieselfde. Dit moet 'n voorbeeld van 'n paar woorde te gee. Andare - kom, tarief - do, Bere - drink, cuciere - stiksels, sedere - sit en usciere - uit. Dit is moontlik om te oorweeg die eerste van hierdie, weer die aanbieding van hierdie reeks:

• Io Vado (Ek kom);
• Tu vai (jy kom);
• Lei / lui / lei VA ((s) hy kom);
• Noi Andiamo (ons kom);
• Voi En daardie (jy kom);
• Loro vanno (hulle kom).

Dit wil sê, die vorming van onreëlmatige werkwoorde moet onthou, soos die geval met die filiaal was. Woorde, moet ek sê, nogal 'n baie, en sal hard moet werk om dit alles te memoriseer. Onderwerp van onreëlmatige werkwoorde is een van die mees hekel baie mense leer die Italiaanse taal (asook enige ander, het hulle altyd in oorvloed, en alles wat jy nodig het om te onthou), maar noodsaaklik. Na alles, om die taal te praat sodat die spreker kan verstaan 'n boorling van Italië, is dit nodig om dit in besit te neem in voldoende mate. En geen onreëlmatige werkwoorde, in die daaglikse lewe voortdurend verteer, dan kan jy nie doen nie.

uitspraak

En ten slotte, 'n paar woorde oor die uitspraak. 'N bietjie vroeër daar gesê dat hoe die woord duidelik is geklink en sy einde sal afhang, in beginsel, die betekenis van die sin. Trouens, dit is. Algehele Italiaanse in terme van uitspraak is eenvoudig. Dit het nie die letters en klanke wat ongewoon sou wees vir die Russiese volk (in teenstelling met Duits of Pools), maar sommige funksies is beskikbaar. Byvoorbeeld, volgens behoefte om hard en kragtig sê. Italiaanse taal verdra nie "kou" klanke, dit is uiters akkuraat, duidelik, impulsiewe en ekspressiewe. Intonasie is ook duidelik uitgespreek. By the way, die Italiaanse taal is eenvoudig deur die feit dat dit nie nodig is om die besonderhede van die bou van kwessies te leer. Dit kan deur die verandering van die intonasie gestel word. Byvoorbeeld, "Hai roem?" - "Hai roem!" - "Is jy honger?" - "! Is jy honger" Ten slotte, wil ek sê dat almal is onderworpe aan die Italiaanse taal, die belangrikste ding leer - die begeerte en, natuurlik, 'n voldoende bedrag van die tyd alle vakke te bestudeer.