Wat is die fonetiese transkripsie en hoe dit gemerk op die brief

Die bestudering van die Russiese (of enige ander) taal, leerlinge en studente te make met die idee van "fonetiese transkripsie". Woordeboeke en ensiklopedie wat term staan vir 'n metode van opname toespraak ten einde beter oordrag uitsprake. Met ander woorde, transkripsie stuur klank taal kant, sodat dit tot op die letter met sekere karakters weerspieël.

Fonetiese transkripsie speel 'n belangrike rol in die studie van vreemde tale. Na alles, hierdie metode van opname laat jou toe om te stel en te verstaan die uitspraak van letters en lees die reëls. Transkripsie vertrek vanaf die tradisionele spelreëls (veral in die Russiese taal), as hulle nie saam te val met die uitspraak. Die brief word aangedui deur 'n brief ingesluit in vierkantige hakies. Daarbenewens is daar is 'n bykomende tekens aandui, byvoorbeeld, sagte konsonante, vokaal lengte, en so aan. D.

Elke taal het sy eie fonetiese transkripsie, wat die klank kant van die gegewe taal weerspieël. Ek moet sê dat in Russies, bykomend tot die gewone briewe wat nie probleme nie veroorsaak ondervind mag word en addisionele. Byvoorbeeld, dit maak gebruik van j, i (myne put en t. D.). Daarbenewens het die vokale in sekere posisies aangewys as "b" en "s" ( "DAAR" en "Ef"). Rente en tekens [en ^'n] en ^[e s].

Russiese fonetiese transkripsie is die belangrikste metode van oordrag skriftelik eienskappe van die woorde wat ons waarneem tydens die verhoor. Dit is nodig om die verskille tussen klanke en letters in die taal, die gebrek aan unieke korrespondensie tussen hulle beter te verstaan. Reëls transkribering vokale is hoofsaaklik gebaseer op 'n gesonde posisie op die aksent. Met ander woorde, dit maak gebruik van kwalitatiewe skema vermindering onbeklemtoonde.

Dit moet gesê word dat die internasionale fonetiese transkripsie, sowel as Russiese, het geen leestekens en hoofletters. Bekende terme op die brief en kommas aangewys is as pouses. Ook nie in ag geneem word, hoe om 'n woord te spel (met 'n koppelteken, apart). Daar is belangrik, nie die woordeskat, fonetiek, naamlik klank.

Die fonetiese transkripsie word ook gebruik in die dialekte ten einde die uitspraak eienskappe en ortoëpie mees akkuraat aan te teken waar dit gedemonstreer met behulp uitspraak variante.

Terme van transkripsie in Russiese staat wat gebruik word in byna al die letters, maar geskryf in notas E, E, S, I (in sommige handboeke egter E is uitgesluit van hierdie lys, en word gebruik in die klankopname). Hierdie briewe word aangedui op die brief of die sagtheid van die voorafgaande konsonant of aangevul j + ooreenstemmende vokale (e, o, u, a).

As fonetiese transkripsie in Russies verwys nie na u, wat geskryf is as 'n lang Sh onderskrif en superscript karakters wat gebruik word in die werk, genaamd die aksent. Met hulle verteenwoordig klank Longitude, sagtheid, gedeeltelike verlies sonorant, nie-lettergrepige sterk karakter en ander.

Kennis van die reëls van transkripsie is wat nodig is om die eienskappe van uitspraak en skryf studeer in die taal.