Buig die man se vanne in Russies? Buig buitelandse manlike vanne?

Van die skool het baie geleer dat die reël dat vroue se vanne, wanneer hulle uitspreek en skryf, nie geneig is nie, en manlik - integendeel, soos analoog byvoeglike naamwoorde of selfstandige naamwoorde. Is dit alles eenvoudig, en of die manlike vreemde name in Russies geneig is - dit is die onderwerp van hierdie artikel, gebaseer op die monografie van L.P. Kalakutsk, gepubliseer in 1984.

Belangrikheid van die probleem

Daar is baie situasies waarin 'n vaardige spelling en korrekte uitspraak van vanne in verskillende gevalle baie belangrik is:

• Die kind het by die skool begin studeer, en hy moet 'n notaboek of dagboek korrek teken.
• 'N Jongman of 'n volwasse man word 'n diploma of 'n dankbrief ontvang.
• By 'n ernstige gebeurtenis kondig hulle aan die voorkoms of voorkoms van 'n man met 'n ingewikkelde van. Dit is onaangenaam as dit verwring word.
• By die opstel van belangrike dokumente (sertifikaat, diploma) of voorbereiding van materiaal vir die oprigting van gesinsbande (in die hof, by 'n notaris).
• Weet of die manlike name geneig is, dit is nodig vir mense van baie beroepe wat oor die ontwerp van persoonlike lêers of ander sakevraestelle handel.

Russiese vanne

Die mees algemene vanne in Rusland - met agtervoegsels - sk (-kk), os (-ev), in (-yn) : Razumovsky, Slutsky, Ivanov, Turgenev, Mukhin, Sinitsyn. Almal leun maklik, soos gewone byvoeglike naamwoorde, in beide die vroulike en die manlike. Die uitsondering is die vanne in -ov, -in , waarvan die einde in die voorlopige geval verskil van die tradisionele een.

Buitelandse vanne met die agtervoegsel -in (-in) het ook 'n mismatch met die Russe in die instrumentale geval. Oorweeg die voorbeeld:

Buig die manlike vanne oor-sonder die agtervoegsel, wat ook in Rusland voorkom (Tolstoy, Berezhnaya, Sukhoi)? 'N Paar (in wetenskaplike werke oor filologie is daar 'n volledige lys van hulle), hulle verander maklik per geval soos die adjektiewe met 'n soortgelyke einde.

Oekraïens vanne

Die bekendste Oekraïens vanne is -enko en -ko : Bondarenko, Luchko, Molodyko. As jy na die Russiese letterkunde kyk, is dit in die kunswerke (AP Tsjakov, byvoorbeeld), die skrywers hulle vrye skriftelik in die manlike weergawe en in die meervoud behandel: "Kom ons gaan die Bondarenkas besoek."

Dit is nie waar nie, want amptelike skryfwerk verskil van kunswerke en spreekwoorde. Die antwoord op die vraag is of die Oekraïense manlike vanne geneig is tot nenenko en -ko , ondubbelsinnig - nee. byvoorbeeld:

• Ek skryf 'n brief aan Oleg Bondarenko.
• Sy het 'n verhouding met Ivan Luchko.

En dit geld vir alle vanne van Oekraïens oorsprong, selfs so skaars as Alekhno, Rushailo, Seep, Tolokno. Moet nooit die laaste name in -ago, -you, -ago : Vodolago, Durnovo, Dubyago verklaar nie. En wat van diegene wat in konsonante eindig?

Die van die konsonant se naam is k

Histories dui die agtervoegsels -uk (-uk) op óf 'n verwante of semantiese affiliasie: Ivan se seun Ivanchuk, Cooper se assistent-Bondarchuk. In 'n groter mate is hulle inherent in die westelike deel van die Oekraïne, maar word dit wyd versprei onder alle Slawiese volke. Buig die manlike vanne?

Volgens die Russiese taalwetgewing verander vroue se vanne nie per geval nie, maar mans se een wat in konsonante eindig (uitsondering eindig in -ih, -yh) is noodsaaklik:

• Ek het 'n brief aan Olga Dimitryuk geskryf.
• Ek is genooi om Igor Shevchuk te besoek.
• Ek het onlangs Sergei Ignatyuk gesien.

Onderhewig aan geval tot geval en al die vanne uitgedruk deur die selfstandige naamwoorde: Mole, Wolf, Wind, Pilaar. Daar is een subtiel hier: as die naam Slawies is, word die beskikbare klinker in die wortel nie altyd bewaar nie. In die jurisdiksie is dit belangrik om dit voor te skryf, alhoewel baie bronne nie die uitspraak beskou as verkeerd sonder dit nie. As voorbeeld kan u die naam Zayats oorweeg. Dit word meer dikwels uitgespreek: "Sy het Ivan die Hare genoem." Dit is toelaatbaar, maar meer korrek: "Sy het Ivan die Hare genoem."

Versprei in die Oekraïne en die van -ok, -ik : Pochinok, Gorelik. Om die reël te ken dat alle manlike vanne met 'n konsonante brief aan die einde verskil, is dit maklik om die vraag te beantwoord: is manlike vanne geneig om -k:

• Sy het by die huis van Ilya Pochinka gekom (hier verdwyn die vokaal).
• Hy ken Larissa Petrik goed .

'N uitsondering op die reël

Slawe het dikwels familie-eindes op -ih (-hyh) : Black, Ilinsky. In die eerste helfte van die 20ste eeu het manlike vanne met soortgelyke eindes dikwels verander deur gevalle. Vandag, volgens die norme van die Russiese taal, is dit verkeerd.

Die oorsprong van hierdie vanne uit die adjektiewe meervoud vereis die behoud van hul individualiteit:

• Hy het Peter Bely gegroet .

Alhoewel daar 'n konsonante klank aan die einde is, is dit 'n uitsondering op die reël wat jy moet weet wanneer jy die vraag beantwoord of die manlike name geneig is.

Heeltemal 'n groot verspreiding het 'n einde aan -h : Stojkovic, Rabinovich, Gorbach. Hier is die algemene reël:

• Wag vir 'n besoek aan Semyon Rabinovich.
• 'N Uitstalling van Anna Porhach het hom baie gehou.

Armeense vanne

Armenië is 'n klein land waarvan die bevolking skaars 3 miljoen mense oorskry. Maar ongeveer 8,5 miljoen verteenwoordigers van die diaspora woon in ander lande, daarom is Armeense vanne baie wydverspreid. Hulle kan dikwels geïdentifiseer word deur die tradisionele einde - en (-yann) : Avjan, Dzhigarkhanyan. In antieke tye was daar 'n meer argaïese gesinsvorm: -ans (-yans), -unz , wat nog wydverspreid is in Suid-Armenië: Kurants, Sarkisyants, Tonunts. Buig die Armeense man se naam?

Dit is onderhewig aan die reëls van die Russiese taal, wat reeds in die artikel genoem is. Manlike vanne met 'n konsonant aan die einde, onderhewig aan uitspraak:

• Saam met Armen Avzhan ( "saam met Anush Avjan");
• Kyk na die film met George Tonunts ( met die "film met Lily Tonunts").

Eindig op klinkers

Onveranderd is die manlike name, indien hulle, ongeag hul oorsprong en wat aan een of ander land behoort, in die volgende vokale eindig: en, jy, y, e, e. Voorbeeld: Gandhi, Jusoyty, Shoigu, Camus, Meghre, Manet. In hierdie geval maak dit glad nie saak nie, die stres op die eerste of laaste lettergreep word beklemtoon. Dit sluit in die Moldawese, Indiese, Franse, Georgiese, Italiaanse en Turkse name. Voorbeeld: " Onlangs het hy die gedigte van Shota Rustaveli gelees ." Maar staan die manlike name na - en (I) ?

Hier is daar albei opsies, dus is dit beter om hulle in die tabel aan te bied:

Om kennis te konsolideer, of die manlike name geneig is om - a , bied jou 'n algoritme wat altyd beskikbaar kan wees.

Duitse vanne

Die oorsprong van Duitse vanne is soortgelyk aan hul geskiedenis in ander lande: die meerderheid is afgelei van persoonlike name, geografiese name, byname of beroep van hul draers.

Die nedersetting van die Volga-streek deur die Duitsers in die 18de eeu het gelei tot die feit dat hul skryfwerk in Rusland dikwels met foute uitgevoer is, soveel soortgelyke name met afwykings in een of twee letters. Maar inderdaad, almal, met uitsonderlike uitsonderings, eindig in 'n konsonant, dus wanneer die vraag beantwoord word of die manlike Duitse vanne geneig is, is dit moontlik om met sekerheid te sê: ja. Uitsonderings is: Goethe, Heine, Otto en ander, wat eindig met 'n klinkerbrief.

Aangesien Duitse vanne wissel, moet hulle van Slawiese onderskei word. Benewens die gewone, soos Müller, Hoffman, Wittgenstein, Wolf, eindig dit in Dieth , Freindlich, Ulrich. In Russiese vanne, voor hulle, is daar selde sagte konsonante met soliede pare. Dit is omdat daar in die taal amper geen byvoeglike naamwoorde met soortgelyke grondbeginsels is nie. Slawiese familiename, anders as die Duitsers, moenie leun nie (Vyfde, Borovsky).

As aan die einde van -b of -y

Die reël waarvolgens die manlike vanne geneig is, as basiskonsonante sonder 'n einde, strek ook na daardie gevalle wanneer die einde gestel word -y of -y . Hulle verander met gevalle as selfstandige naamwoorde wat verband hou met die tweede verbuiging. Maar in die instrumentale geval het hulle 'n spesiale einde - ohm (em) . Hulle word as vreemde beskou. Om die vraag te beantwoord of die manlike name geneig is om -y en -y, moet ' n voorbeeld oorweeg word:

• Nominatief (wie?): Vrubel, Gaidai;
• Genitief (van wie?): Vrubel, Gaidai;
• Datelny (vir wie?): Vrubel, Gaidai;
• Akkusatief (van wie?): Vrubel, Gaidai;
• Die instrumentele (deur wie?): Vrubel, Gayday;
• Voorstel (oor wie?): Oor Vrubel, oor Gayday.

Daar is uitsonderings op die reël. Dus, moenie onoordeelkundige vanne (Pelmen) buig nie, en ook saam met die geografiese naam (Uruguay, Taiwan). Selfs as die sagte teken staan na sissies (Nag, Muis), is die van geneig volgens die manlike variant.

Dubbel- en saamgestelde vanne

China, Viëtnam en Korea word onderskei deur die feit dat hul inwoners saamgestelde name het wat uit verskeie woorde bestaan. As hulle eindig in 'n konsonant, is hulle geneig volgens algemene reëls, maar slegs hul laaste deel. byvoorbeeld:

• Ons het geluister na Kim Jong Il se toespraak .

Russiese dubbele vanne is geneig om in albei dele te wees volgens algemene reëls:

• Foto van Petrov-Vodkin;
• Teater van Nemirovich-Danchenko.

As die eerste deel nie 'n van is nie, maar as 'n integrale deel dien, verander dit nie per geval nie:

• Ter-Hovhannisyan se sprong;
• Die werk van Demuth-Malinovsky .

As die manlike vanne van ander buitelandse state geneig is, hang geheel en al af van die reëls van die Russiese grammatika, wat in die artikel genoem word. Die kwessie van die gebruik van 'n meervoud of enkelvoud in die opsomming van twee persone het onverklaarbaar gebly.

Enkelvoud en meervoud

In watter gevalle word die meervoud gebruik, en in watter enkelvoud is die beste uit die tabel gesien:

Manlike vanne, in teenstelling met vroue, is geneig, maar daar is baie gevalle wat in die artikel oorweeg word, wanneer hulle ook nie onderhewig is aan verandering nie. Die belangrikste kriteria is die einde van die woord en die land van herkoms van die van.